Polska norma PN-EN 50436-1 reguluje, jakie blokady alkoholowe mogą być montowane w autach osób, które otrzymały sądowe pozwolenie na prowadzenie pojazdów samochodowych z interlockami. Sprawdź jakie wymagania musi mieć blokada!
DEFINICJA BLOKADY ALKOHOLOWEJ
Norma PN-EN 50436-1 ściśle definiuje jakie urządzenia są blokadami alkoholowymi. W normie czytamy:
„3.1 blokada alkoholowa
urządzenie, które normalnie po zainstalowaniu jest w stanie zablokowania w celu uniemożliwienia uruchomienia silnika pojazdu i które może zostać przełączone w stan niezablokowania dopiero po dostarczeniu i analizie próbki oddechu, w którym stężenie alkoholu znajduje się poniżej wartości progowej
Uwaga 1 do wpisu: Urządzenie to przeważnie składa się z zestawu ręcznego oraz jednostki sterowania podłączonej elektrycznie z pojazdem.
Uwaga 2 do wpisu: W niniejszej Normie Europejskiej wyrażenie „uruchomienie pojazdu silnikowego” uwzględnia przekazanie sygnału wyjścia z blokady alkoholowej do pojazdu w celu umożliwienia uruchomienia, obsługi lub ruchu pojazdu.”
Z powyższej definicji wynika, że blokada musi składać się z dwóch elementów: zestawu ręcznego i jednostki sterującej, a także obowiązkowo musi przejść w stan uruchomienia dopiero po przeprowadzeniu badania i nie wykryciu stężenia alkoholu powyżej progu 0,2 promila (ok 0.09 mg/l).
WARUNKI, KTÓRE MUSI SPEŁNIĆ BLOKADA ALKOHOLOWA
Pierwszym z warunków jest stworzenie takiej konstrukcji blokady, aby nie było możliwości jej zdemontowania lub manipulacji przy niej:
„4.3 Manipulowanie przy urządzeniu
Blokada alkoholowa powinna być zaprojektowana i wyprodukowana w taki sposób, aby po jej zamontowaniu w pojeździe, zgodnie z wytycznymi producenta, niemożliwe było jej otwarcie ani zmiana połączenia elektrycznego bez pozostawiania widocznych zmian na urządzeniu.
Dostęp do pamięci danych lub do elementów umożliwiających ustawienie parametrów lub regulację wartości, powinien być opracowany w taki sposób, by zniechęcać do nieuprawnionej lub nieumyślnej ingerencji w urządzenie.”
Norma wskazuje również na to, jakie podstawowe funkcjonalności musi posiadać blokada alkoholowa.
„Urządzenie powinno wskazywać przynajmniej następujące informacje:
– czas nagrzewania;
– żądane badanie;
– zaakceptowane badanie;
– niezaakceptowane badanie;
– pozytywny wynik badania;
– negatywny wynik badania;
– badanie do powtórzenia;
– okres ponownego uruchomienia.”
Blokady alkoholowe muszą również przejść szereg rygorystycznych testów wytrzymałościowych, np. praca w skrajnych temperaturach (np. -40 °C do +85 °C), testy wytrzymałościowe, próba zrzutowa, odporność na drgania. Innymi istotnymi warunkami, które musi spełnić blokada jest odpowiedni czas nagrzewania w różnych zakresach temperatur pracy: 20 °C, 5 °C i -20 °C. Norma reguluje również objętość próbki wydychanego powietrza, którą alkomat blokujący zapłon musi dostarczyć do badania.
PRÓBY OSZUKANIA BLOKADY ALKOHOLOWEJ
Norma przewiduje również sposób reakcji blokad alkoholowych na próby ominięcia lub manipulacji przy ich mechanizmie. Wartość limitu, przy osiągnięciu lub przekroczeniu której blokada alkoholowa aktywuje funkcję zablokowania powinna zostać ustawiona na 0,20 mg/l. Rozwiązania uwzględnione w blokadzie alkoholowej, która spełnia normę, mające przeciwdziałać próbom manipulowania przy urządzeniu lub „obejścia” urządzenia powinny zostać aktywowane. Próby i testy, którym poddawane jest urządzenie musi przeprowadzać osoba wyszkolona, która posiada niezbędną wiedzę i umiejętności dot. kalibrowania. Oznacza to, ze jedynie wykwalifikowany serwis jest w stanie przeprowadzić taki test.
